Rozpoczęcie Nowego Roku Szkolnego 2024/2025 stało się już faktem.  Z tej okazji życzymy  Wam zdrowia, wzajemnej życzliwości, dobrych relacji i pozytywnego nastawienia . Niech Nowy Rok Szkolny będzie dla wszystkich pełen  inspiracji, sukcesów dydaktycznych, wychowawczych i osobistych. Powodzenia życzy dyrekcja i pracownicy naszej poradni.
Jest to też dobra okazja , aby przypomnieć o naszej ofercie . Zapraszamy dzieci, młodzież, rodziców, opiekunów, nauczycieli i wychowawców do korzystania z naszych bezpłatnych usług w zakresie:
diagnozy,
terapii,
doradztwa,
orzecznictwa,
profilaktyki,
edukacji,
mediacji.
DIAGNOZA
psychologiczna
pedagogiczna
logopedyczna
integracji sensorycznej
dojrzałości szkolnej
predyspozycji zawodowych
przesiewowe badania w zakresie słuchu „Słyszę”, mowy, „Mówię”, wzroku „ Widzę”

TERAPIA
psychologiczna
pedagogiczna
logopedyczna
integracji sensorycznej
trening EEG Biofeedback,
Metoda Warnkego
terapia ręki
wczesne wspomaganie rozwoju dziecka
zajęcia w ramach programu „Za życiem”

ORZECZNICTWO
zespoły orzekające działające w poradni wydają  orzeczenia o potrzebie:
kształcenia specjalnego,
zajęć rewalidacyjno – wychowawczych,
nauczania indywidualnego,
opinie o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.
WSPIERANIE DZIECI I MŁODZIEŻY  W ROZWIJANIU ICH KOMPETENCJI SPOŁECZNO-EMOCJONALNYCH:
zajęcia grupowe dla dzieci
interwencja kryzysowa
mediacje
doradztwo zawodowe
WSPOMAGANIE WYCHOWAWCZEJ I EDUKACYJNEJ FUNKCJI RODZINY:
warsztaty i pogadanki dla rodziców,
konsultacje i porady indywidualne,
WSPOMAGANIE WYCHOWAWCZEJ I EDUKACYJNEJ FUNKCJI PRZEDSZKOLA I SZKOŁY:
porady i konsultacje,
udział w zebraniach rad pedagogicznych,
warsztaty, wykłady i prelekcje,
grupy wsparcia,
prowadzenie mediacji,
interwencje kryzysowe,
działalność informacyjno – szkoleniowa,
organizowanie i prowadzenie sieci współpracy i samokształcenia
współpraca w określaniu niezbędnych warunków do nauki, sprzętu specjalistycznego i środków dydaktycznych, w tym z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych.

Tata pełni w życiu dziecka ważną rolę. Co więcej – jest to rola unikatowa. To nie „druga mama”. Nie zastąpi go w pełni dziadek, nauczyciel czy trener. Ta rola zmienia się również na przestrzeni życia dziecka. Czego innego od swojego taty potrzebuje niemowlę, czego innego przedszkolak czy nastolatek. Jest też trochę inna w zależności od płci dziecka – wychowywanie córki będzie miało położone akcenty    w innych miejscach niż wychowywanie syna. Ciąg dalszy po kliknięciu w poniższy link:

https://www.poradnia.kolbuszowa.pl/index.php/zostan-w-domu/267-kim-dla-dziecka-jest-tata

Nasza koleżanka Pani Marta Zawadzka - pedagog, terapeuta pedagogiczny, przygotowała artykuł pod tytułem: "Wakacje - co zrobić, by były bezpieczne?" Jest on dostępny po skopiowaniu poniższego linku:

https://www.poradnia.kolbuszowa.pl/index.php/zostan-w-domu/265-wakacje-co-zrobic-by-byly-bezpieczne

Życzymy Wszystkim niezapomnianych, pełnych pozytywnych emocji i wrażeń, a przede wszystkim bezpiecznych wakacji !!!

Serdecznie zachęcamy do zapoznania się artykułem pod tytułem: "CZY SPOSÓB KARMIENIA MA WPŁYW NA ROZWÓJ MOWY?",  opracowanym przez Panią Karolinę Przybyło, która w naszej poradni jest logopedą i neurologopedą. Jest on dostępny po kliknięciu na poniższy link:

https://www.poradnia.kolbuszowa.pl/index.php/zostan-w-domu/263-czy-sposob-karmienia-ma-wplyw-na-rozwoj-mowy

Są takie święta jak niedawno obchodzony Dzień Matki, zbliżający się Dzień Dziecka czy Dzień  Ojca.   Są również łączone oba te święta, w jedno wielkie Święto Rodziny. Tylko jak tu świętować, jeżeli rodzina jest rozbita, na skraju rozwodu lub separacji, albo już po całkowitym rozpadzie?

My dorośli często zapominamy, że decyzja o rozwodzie jest odpowiedzialną decyzją rodziców i na taką decyzję dzieci nie mają żadnego wpływu. A wierzcie, że chciałyby mieć. To my jako dorośli, jesteśmy odpowiedzialni za to, w jaki sposób przekażemy te wiadomości naszym dzieciom oraz mamy bardzo duży wpływ na to, jak to rozstanie przeżyją. Częstym błędem rodziców jest to, że zbyt mocno koncentrują się na sobie i swoich przeżyciach i jest to dla nich tak wyczerpujące, że gdzieś po drodze tracą z pola widzenia potrzeby własnych dzieci. Zwykle to one, ze względu na brak odpowiednich zasobów osobistych, najdotkliwiej odczuwają konsekwencje tej decyzji.

Trzeba zaznaczyć, że chociaż rozwód sam w sobie jest trudnym przeżyciem dla dzieci, to nie on stanowi główny problem. Głównym problemem z jakim się mierzą dzieci,  to zachowanie rodziców względem nich i samych siebie.  Jeśli rodzic będzie chciał rozwiązać sprawę polubownie, wtedy dzieci najprawdopodobniej ( choć  nikt tego nie jest w  stanie przewidzieć do końca) , nie odczują tak mocno negatywnych skutków rozstania rodziców.

Spotykając się z rodzicami za drzwiami gabinetu jako psycholog dostaję od nich bardzo podobne pytania, dotyczące rozwodu i troski o dzieci w tym trudnym dla całej rodziny czasie. Oto najczęstsze z nich:

1. W jakim wieku dzieci najlepiej znoszą rozwód?

 Podobno psycholodzy określili że granica najłatwiejszego przejścia przez ten trudny czas to między 8-14 rokiem życia. Najgorzej z rozstaniem rodziców radzą sobie przedszkolaki i nastolatki w wieku od 15-18 roku życia. Osobiście się z tym nie zgadzam. NIE MA uniwersalnego wieku, w którym uda nam się dziecko przygotować na rozstanie rodziców. Trudno jest przewidzieć zachowanie dziecka skoro traci poczucie bezpieczeństwa i brak stabilizacji. Należy pamiętać że sama sytuacja okołorozwodowa wpływa na relacje dziecka z całym światem, zaczynając od dziadków, a kończąc na kolegach i koleżankach z placówek, do których uczęszczają.

2. Jak się rozwieść nie krzywdząc dzieci?

Odpowiedź jest równie prosta – nie da się! Dla dziecka rodzice są całym światem, który poprzez ich decyzję o rozstaniu nagle przestał istnieć. Naszym zadaniem jako rodziców jest zadbanie o komfort psychiczny dziecka w całej tej sytuacji. Nie angażujmy więc dzieci w działania po którejkolwiek ze stron. Dziecko powinno zachować pozytywny obraz obojga rodziców. A my dorośli w ferworze walki                      o własne przekonania i udowadnianie tej drugiej stronie swojej racji, zapominamy o tym, że dziecko powinno  MIEĆ PRAWO:  kochać obojga rodziców i  być przez nich kochanym oraz do  kontaktu z obydwojgiem rodziców, kiedy tylko chce.

3. Po ilu latach od rozwodu dzieci będą „normalne” w tej zmienionej rzeczywistości?

Trudno wyznaczyć jakieś realne przedziały czasowe. Biorąc jednak pod uwagę badania psychologiczne prowadzone w tej materii,  zazwyczaj okres od 2 do 3 lat po rozwodzie, wpływa na stopniowe przystosowanie się dzieci do nowej sytuacji. Ważna w tym wszystkim jest ciągłość kontaktów z tym drugim rodzicem, który na co dzień nie sprawuje opieki, ale               i stan finansowy – jeśli dziecko trafi w gorszą sytuację ekonomiczną – psychologiczne skutki rozwodu będą dla dziecka bardziej dotkliwe.

Popularne stają się  przykazania dla rodzica w trakcie rozwodu. Dużo dobrych rad się tam pojawia, ale proszę pamiętać, że nie każda porada jest dla każdego. Wybrałam poniżej kilka, które są poparte tylko i wyłącznie moimi obserwacjami i które mogą być w tym trudnym okresie pomocne:

1. Ogranicz to minimum liczbę zmian, z jakimi musi uporać się dziecko.
2. Jeżeli chodzi o nastolatków i podczas rozdzielania rodzeństwa, najlepiej sprawdza się scenariusz, aby dziecko zostało przy rodzicu tej samej płci.
3. Zadbaj, albo przynajmniej nie przeszkadzaj w kontaktach dziecka z drugim rodzicem, nawet jeżeli jesteś z nim w konflikcie.
4. Konflikty z byłym partnerem redukuj do minimum.
5. Nie używaj dziecka jako posłańca, szpiega, kontrolera – można się obyć bez niektórych
6. Utrzymaj własną sieć wsparcia i jak najczęściej z niej korzystaj.
7. Dbaj o siebie i swoje potrzeby w myśl maksymy, że „szczęśliwy rodzic to szczęśliwe dziecko”.
8. Duuuuuuużo rozmawiaj z dzieckiem – bez względu na jego wiek.
9. Uzbrój się w cierpliwość!!! To czas próby, wzmożonej agresji, pretensji – podobno najgorszy jest pierwszy rok … inni mówią o trzech, ale ten czas względnego spokoju zawita i do was.
10. Podkreślaj, że rozwód dotyczy współmałżonków, a nie rodziców. Rodzicami jesteśmy do końca życia, czy to się nam podoba czy też nie.

W tym wyjątkowo trudnym okresie szczególnie ważne mogą okazać się spotkania, porady, konsultacje ze specjalistami, którzy pomogą w pełni rozpoznać stan dziecka, podjąć odpowiednie działania i pomóc  odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Rodzice, którzy korzystają z takiego wsparcia, wykazują większą uważność na zmiany w zachowaniu dziecka            i jego potrzeby.

Opracowała: Agnieszka Anna Ragan - psycholog

Zapraszamy do lektury artykułu pani Justyny Pomykały na temat praw edukacyjnych uczniów z autyzmem (w zakładce  "Do poczytania").

 W dniu 29 marca 2024r. sekretariat Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Kolbuszowej czynny do godz. 13:00

W związku z obchodami 25 lecia Powiatu Kolbuszowskiego Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna pod honorowym patronatem Starosty Kolbuszowskiego przeprowadziła konkurs fotograficzny  „I ♥  Powiat Kolbuszowski” skierowany do uczniów szkół ponadpodstawowych.

Celem konkursu było:

a) promowanie walorów przyrodniczych i architektonicznych Powiatu Kolbuszowskiego,

b) rozbudzanie wśród uczniów zainteresowania własnym regionem,

c) rozwijanie wrażliwości artystycznej oraz prezentacja twórczości uczniów w dziedzinie fotografii,

d) promocja powiatu.

Komisja konkursowa w składzie:

przewodnicząca - Marta Zawadzka

ks. Lucjan Szumierz

Paweł Michno - dyrektor Biblioteki Miejskiej

Barbara Żarkowska - Biuro Promocji Powiatu Kolbuszowskiego

Justyna Niepokój - Gil - kustosz Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej

Marta Ludera - PPP w Kolbuszowej

wyłoniła laureatów.

I  miejsce - Dominik Kopeć LO w Kolbuszowej "Poranny wschód słońca nad Nilem",

II miejsce - Dawid Miszczak ZST w Kolbuszowej "Parafia Wszystkich Świętych w Kolbuszowej z lotu ptaka"

III miejsce - Agnieszka Dziewic ZSA-E w Weryni "Za dawnych lat"

wyróżnienie - Kacper Maciąg LO w Kolbuszowej "Zachód słońca w zimie"

Dziękujemy uczniom za nadesłanie ciekawych prac przedstawiających urokliwe, interesujące i szczególne miejsca w najbliższej okolicy. Gratulujemy nagrodzonym!

Marta Zawadzka

Marta Ludera

W dniu 14.03.2024 r. w naszej poradni odbyło się spotkanie informacyjno-szkoleniowe. Dotyczyło nowelizacji przepisów w zakresie ochrony dzieci i wdrażania standardów ochrony małoletnich w praktyce. Temat został omówiony wspólnie z przedstawicielką Komendy Powiatowej Policji w Kolbuszowej panią st. asp. Beatą Chmielowiec oraz panie: Renatę Chrząstek – przewodniczącą zespołu interdyscyplinarnego w Miejsko-Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Kolbuszowej i Joannę Chmielowiec asystenta rodziny w Miejsko-Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Kolbuszowej.

W takcie dyskusji analizowano procedury postępowania w sytuacjach wymagających udzielenia ochrony małoletnim. Wymieniono się również spostrzeżeniami i doświadczeniami.

Uczestnicy wyrazili potrzebę kontynuowania cyklicznej współpracy.

M. Zawadzka

M. Ludera

                Zarówno pobudliwość emocjonalna i ruchowa, jak i zachowania agresywne występują u dzieci dość często. Obserwuje się je już w wieku przedszkolnym. Warto zastanowić się jakie postawy czy sytuacje wychowawcze sprzyjają rozwijaniu się nadpobudliwości psychoruchowej.
Zwrócić trzeba uwagę na następujące:

• brak spokojnej atmosfery wychowawczej; niezgoda, kłótnie w rodzinie, uzależnienia, nerwowe i gwałtowne reagowanie,
• wychowywanie się w rodzinie wielopokoleniowej, w której jest brak jednomyślności (rodzice wymagają, dziadkowie pobłażają, rozpieszczają),
• niekonsekwencja; raz wymaga się od dziecka, innym razem nie, jeden rodzic daje karę, drugi z niej zwalnia,
• brak czasu dla dziecka; rodzic zapracowany, pracuje za granicą, dokształca się, życie
  w ciągłym pośpiechu,
• nadmierne wymagania; rygor, częste kary, wysokie ambicje rodziców i wymagania
  w stosunku do dziecka, dziecko żyje w stresie,
• nadmierne ochranianie i brak obowiązków; całkowita swoboda, wszystko dziecku wolno, nie jest włączane w obowiązki i z nadmiaru wolności „rodzi się”często tzw. tyran,
• zbyt dużo bodźców płynących z mediów obciążających układ nerwowy, w konsekwencji niecierpliwość, rozdrażnienie, problemy w koncentracją, z kontrolą emocji,
• za mało zdrowego wypoczynku, relaksu na świeżym powietrzu,
• niezaspokojona potrzeba miłości, bezpieczeństwa, w następstwie wykształcona postawa lękowa i niepokój wewnętrzny i zewnętrzny,
• błędy żywieniowe; produkty i napoje z barwnikami, konserwantami, słodycze, fast-foody.
  

Nadmienić trzeba, że wymienione postawy i sytuacje wychowawcze mogą być również przyczyną problemów z regulacją emocji, przyczyną zachowań agresywnych. Reakcje agresywne rozwijają się ponadto gdy:

• dziecko ma za dużo nagromadzonych negatywnych emocji (złości, żalu, buntu, nienawiści…), odreagowuje je w sposób agresywny,
• doświadcza agresji (słownej, psychicznej, fizycznej) lub jest jej świadkiem, uczy się takiego sposobu reagowania, naśladuje,
• obserwuje agresję w bajkach, filmach, grach, doświadcza jej w muzyce, a potem na co dzień powiela taką postawę.

Dziecku nadpobudliwemu czy agresywnemu trudno jest zgodnie współżyć i współdziałać
z rówieśnikami, utrzymywać dobre relacje z rodzeństwem, rodzicami, wychowawcami
i nauczycielami.

Trzeba więc dołożyć wszelkich starań, by mu pomóc.

Ważne jest:

• zadbanie o pełną miłości, wzajemny szacunek, spokojną atmosferę w domu,
• kontrolowanie tego co dziecko ogląda w telewizji, w komputerze, w telefonie, w co gra, ograniczenie do minimum czasu przed mediami (dla rozrywki tylko w weekend, jeśli chodzi
  o czas, to w wieku przedszkolnym wcale lub bardzo krótko, dzieci w wieku młodszym szkolnym do pół godziny, starszym stopniowo można wydłużać czas), tłumaczenie negatywnych skutków na zdrowie somatyczne i psychiczne, niedopuszczanie do uzależnienia,
• akceptowanie dziecka takie, jakie jest, zapewnianie o miłości, stosowanie pochwał, rozwijanie mocnych stron, nie wymaganie ponad jego możliwości,
• pomaganie w utrzymywaniu dobrych relacji z innymi; uczenie dobrych manier, uwrażliwianie na krzywdę i potrzeby innych, zachęcanie do udzielania pomocy pokrzywdzonym, by np. pożyczało jeśli trzeba, itd.,
• nie krytykowanie innych (nauczycieli, sąsiadów, innych dzieci) przy dzieciach, nie podważanie autorytetu nauczycieli i wychowawców,
• uczenie szacunku do dóbr materialnych (własnych, domowych, społecznych); upominanie, gdy rzuca śmieci nie do kosza, niszczy mienie społeczne, dawanie dobrego przykładu w tym zakresie,
• wdrażanie do obowiązków domowych; niech sprząta, myje naczynia, obsługuje zmywarkę, wynosi śmieci, grabi liście, odśnieża, włącza się w prace kuchenne itd.,
• uczenie odpowiedzialności za złe czyny i wybory; niech przeprosi rodzeństwo, rodzica, rówieśnika, nauczyciela, niech z własnych pieniędzy odkupi zniszczoną rzecz itd.,
• zwalczanie konsumpcyjnego stylu życia; nie spełnianie wszystkich zachcianek i próśb, posiadania modnego czy markowego ubrania, nowszego modelu telefonu, niezdrowych, reklamowanych artykułów spożywczych itd.,
• zadbanie o wyciszenie dziecka, wspólne spędzanie czasu (zabawy, gry, spacery, itp),
  o rozmowy na różne tematy,
• zapewnienie zdrowej żywności i właściwej diety, unikanie produktów, pożywienia z dużą zawartością cukru, konserwantów, barwników,
• współpracowanie z wychowawcami, nauczycielami, specjalistami w poszukiwaniu i ustalaniu najlepszych rozwiązań, form pomocy; gdy pojawi się w przedszkolu / szkole konflikt rówieśniczy lub jakikolwiek problem, to wysłuchanie relacji dziecka, ale też kierowanie się zasadą ograniczonego zaufania i dążenie do ustalenia prawdy, skonfrontowanie relacji dziecka z obserwacją nauczycieli, rówieśników.

Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Kolbuszowej zaprasza do korzystania z diagnozy problemów rozwojowych i wychowawczych, do korzystania z porad, z terapii indywidualnej
i grupowej.

Życzymy sukcesów wychowawczych.

Opracowanie:

Jolanta Bystrek - psycholog